Bir Melek Ölürken - Cem Adrian

Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düstü elindeki
Öldü
Bir melekti

Sen sen sen giderken
Kalbim burada kalirken
Ellerim sessiz soguk ve suskun öyle dururken
Yalnizlik gittigin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yas yerine sessiz harfler damlarken

Sen sen sen giderken
Ben ben ben kalirken
Ayak seslerinle bütün camlar pencereler inerken
Bir veda saçlarimdan tutup beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne aci ne keder
Sana son kez bakarken

Sen sen sen giderken
Bir kalp burada kalirken
Bir sehri bir tekmeyle benim üstüme yikarken
Bir dua dudaklarindan düsüp paramparça olurken
Sen sen sen giderken
Ben ben ben kalirken

Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düstü elindeki
Öldü
Bir melekti

Yagmur gecenin karanligini gökten söküp atarken
Rüzgar vurup bulutlarina beyaz simsekler çakarken
Uykusundan uyanmis çocuklar korkmuslar aglarlarken
Içlerinden biri neden tanri çok mu üzgün ki derken
Göç yollarinda kuslar kaybolmus ölürlerken
Bir deniz kiyisinda bir adam hala onu sayiklarken
Gökyüzüne açilmis eller birer birer kapanirken
Sen sen sen giderken
Bir melegi öldürürken


Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayilmaz çocuk
Bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz çocuk.